Упершыню ў пісьмовых крыніцах в. Быцень Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці ўзгадваецца 12 мая 1555 г., калі Ганна Андрэеўна Давойнаўна ў завяшчанні запісвае мужу Ярашу Карыцкаму, канюшаму гаспадарскаму дворнаму, «третюю часть имений моих, то есть Городишъча, Своятич и Бытенья и местечок при тых преречоных именьях и дворцов, данников, бояр путных, людей тяглых к ним прислухаючих».

Старажытны г. Камянец Брэсцкай вобласці калісьці быў багаты праваслаўнымі храмамі. Паводле Іпацьеўскага летапісу ў 1276 г. пабудаваны абарончы слуп і на горцы «Кладуча» — першая царква Благавешчання Прасвятой Багародзіцы. Пазней была ўзведзена царква Раства Хрыстова, яшчэ пазней — Уваскрэсення Хрыстова, пры ёй быў адкрыты мужчынскі манастыр, з 1711 г. па 1885 г. дзейнічала Спаса-Праабражэнская царква.

Гісторыя Свята-Сімяонаўскага прыходу пачалася яшчэ ў другой палове ХVI ст. У 1562 г. прыхаджане пабудавалі з дрэва царкву на пагорку, які з усходу абмываўся безназоўным прытокам ракі Лясная.

Храм Раства Іаана Прадцечы размяшчаецца ў аг. Мацеевічы (Маціевічы) Крыўлянскага сельсавета Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці, з’яўляецца помнікам драўлянага дойлідства Беларускага Палесся і ўключаны ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцяў Рэспублікі Беларусь (112Г000242).

Першая згадка аб царкве ў Мацеевічах адносіцца да 1718 г. З дакумента вядома, што першапачаткова яна называлася ў імя Святога Іаана Хрысціцеля, Сімяона Стоўпніка і Вялікапакутніцы Варвары.

У в. Ляхавічы Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці ў 1818 г. на сродкі мясцовага памешчыка Дабранскага была пабудавана Вазнясенская царква. Паводле апісання 1879 г. Ляхавіцкі храм знаходзіўся за 250 аршын ад сяла, меў гонтавы дах, адзін рад вокнаў, глухі купал і званіцу ў франтоннай частцы. Дашчатая столь падтрымлівалася чатырма драўлянымі слупамі.

Архітэктура помніка традыцыйная для палескага рэгіёна. Царква трохзрубная, вырашана васьмігранным аб’ёмам, да якога далучаны прамавугольны бабінец і пяцігранная апсіда, да яе з паўночнага боку прыбудавана невялікая рызніца. Агульны гонтавы дах завершаны па цэнтры васьмігранным барабанам з цыбулепадобнай галоўкай. На галоўным фасадзе трохвугольны франтон. Вертыкальна ашаляваныя сцены апяразаны прафіляваным карнізам і прарэзаны прамавугольнымі аконнымі праёмамі.

Вёска Амелянец Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці упершыню ўпамінаецца ў 1527 г. у кнізе Сігізмунда Герберштэйна «Записки о Московии». Яшчэ адно ўпамінанне ў «Ардынацыі каралеўскіх пушч» аб тым, што ў мястэчку пасяліліся 59 асочнікаў. Гэта адносіцца да першай чвэрці ХVII ст., між 1620–1625 гг. Назва вёскі па адной з легенд паходзіць ад некалі атачаўшых яе вадзяных млыноў.

У цэнтры аграгарадка Лыскава Пружанскага раёна Брэсцкай вобласці знаходзіцца царква Раства Багародзіцы. Яе ўзнікненне звязана з наступнымі падзеямі. У 1628 г. у Лыскаве быў заснаваны ўніяцкі базіліянскі манастыр, а ў дакументах за 1689 г. упамінаецца праваслаўны жаночы Пакроўскі манастыр.

Пад 1859 г. згадваецца Лыскаўская праваслаўная царква, збудаваная ў 1725 г.

У 1892–1893 гг. яна была разабрана з прычыны састарэласці і адсутнасці сродкаў для рамонту, а царкоўны рыштунак перанесены ў былы

рымска-каталіцкі касцёл. У 1880 г. касцёл згарэў ад удару маланкі, а адбудоўваўся ўжо як праваслаўная царква замест старой Пакроўскай, якая да таго часу пачала парахнець. 11 снежня 1886 г. храм быў асвечаны ў імя Раства Прасвятой Багародзіцы.

У в. Ляхаўцы Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці праваслаўная царква існавала з другой паловы ХVI ст.. Пісьмовыя згадкі пра Ляхавецкую царкву адносяцца да 1575, 1668, 1704, 1713, 1721, 1786, 1796 гг. Цяперашняя царква Раства Багародзіцы пабудавана ў 1713 г., тады ў яе ўласнасці налічвалася 158 дзесяцін зямлі.

Царква Вялікапакутніцы Параскевы Пятніцы ў в. Арэхава Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці належала да Маларыцкай школы драўлянага дойлідства. Драўляныя цэрквы гэтай школы ўяўляюць сабой збудаванні з вельмі вытанчанымі формамі шатроў і пластычнымі арыгінальнымі абрысамі купалоў. Аб Арэхаўскай царкве згадваецца ў дакументах 1668, 1679, 1724, 1742 гг.

Царква ў в. Олтуш Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці вядома з 1668 г. Старажытныя дакументы, якія тычацца Олтушскай царквы, адносяцца да 1668, 1679, 1685, 1724, 1742, 1786, 1792 гг. У 1668 г. царква мела адну валаку зямлі. У 1685 г. яе фундуш быў павялічаны.

Вёска Сухопаль Пружанскага раёна Брэсцкай вобласці вядома з 1641 г. Жыхары ўдзельнчіалі ў падрыхтоўцы каралеўскіх паляванняў у Белавежскай пушчы. 14 жніўня 1680 г. каралеўскія камісары, пасланыя ў Белавежскае лясніцтва, далі дазвол на пабудову царквы на пэўным участку зямлі ў Сухопалі.